toverspreuken

de scheiding van mijn ouders was het eeuwen oude verhaaltje. meisje word geboren, meisje leert praten en lopen, meisje spreekt woorden verkeert uit en valt. elke keer weer. meisje vergeet te eten, faalt in de puberteit, moeder trekt haar handen van meisje af en wast ze drie minuten lang met chirurgische zeep en een borstel, trekt handschoenen aan voor zij haar overdraagt aan specialisten, die ze vertelt dat ze naar believen morgen experimenteren met haar. als ze haar vrijlaten komt meisje in opstand.

ik zou beloftes als toverspreuken moeten opdreunen om de gemene stemmetjes in mijn hoofd te bezweren.

Dit meisje

plastic sterren wachten op het koude plafond, kijken naar de lichtschakelaar, gespannen, klaar voor het donker en hun moment om te stralen.

dit meisje heeft huiswerk. dit meisje moet een scriptie schrijven over ontwikkelingspsychologie en de opdrachten van vorige week doen, en een herkansingstest maken over literaire stijlmiddelen van een of ander stom verhaal. ik wil niet niet niet niet niets meer

Dit meisje rilt en kruipt onder de dekens met al haar kleren aan en ligt op een bibliotheekboek dat allang teruggebracht had moeten worden, een sprookje over een fee met ratten en merg en brandende vloeken. de zinnen bouwen een hekwerk om haar heen, een barricade van letters in Times New Roman tekengrootte 10 die de doornige stemmen in haar hoofd op afstand moeten houden.

Liar

klaar klaar klaar klaar klaar
met jou leugens en je manipulatieve verhaaltjes

oh wat zou ik nu graag vloeiend willen schrijven wat ik denk maar ik weet niet wat ik denk en wat ik vind. het liefst pak ik je mooi in en stuur ik je naar een onbewoond eiland maar dat is ook weer zo zielig. ga weg nu nu NU.

Ik mis jou

Ik mis jou wijze woorden,
je niet na gekomen afspraken en zelfs
je afkeurende kritiek

Ergens tussen wanhoop en hoop

buiten drupt de regen, binnen alleen maar tranen. En je vind mij vandaag in een warm bed met een te koud hard en een te grote onzekerheid. 

Ik heb geen zin in de dag, maar hij mag niet te snel voorbij gaan want ik heb ook geen zin in morgen. Lastig.

you never wish on shooting stars

you wish on the ones
that have the courage to shine where they are
no matter how dark the night

no matter how hard the fight

-- Andrea Gibson

Haar gedichten kan ik over blijven lezen. 

Ik zoek in de sneeuw, tevergeefs
Voor uw voetstappen spoor
Ik moet ze zoenen
Met mijn hete tranen
Totdat ik zie de grond

Begraaf mij onder ijs
Stikken me onder de ogen
en sneeuw

-- soap&skin
Extinguish Me

Genieten

én soms vraag ik mezelf af hoe het mogelijk is dat het genieten niet voor mij is weg gelegd. De mens is van nature gemaakt om te vernietigen, door middel van vrij en zorgeloos leven, te leren van je fouten, en uiteindelijk pijnloos sterven zou een mooi leven moeten zijn. Ik ben al jaren bezig met het vernietigen van mezelf, niet op de juiste manier. steeds dezelfde fouten blijf ik maken waardoor ik mijn eigen valkuilen telkens weer mis loop. De naïviteit die ik door levenservaringen op latere leeftijd over-ontwikkeld heb speelt hierbij een rol. Dat botst, I'm a prisoner of my own mind, want ik blijf doen wat er van me verwacht word, of beter gezegd ik blijf doen wat ik denk dat er van me verwacht word.

Tijd is een groot besef, elke seconde en elk vrij uurtje moet nuttig benut worden, waarbij ik altijd maar blijf denken aan de dingen die nog gedaan moeten worden in plaats van de dingen die ik al heb gedaan. Mijn hoofd maakt het me niet makkelijk, uren kan ik filosoferen over de vreemdste dingen. En ik leer het wel, niets doen en tijd maken voor leuke dingen. Maar ik vraag me af wanneer mijn hoofd de omslag maakt en het toelaat om te genieten.